دلایل ریزش ابرو ها و کم پشتی ابرو

ابرو ها یکی از مهمترین فاکتور های تاثیرگذار در زیبایی صورت می باشند و کم پشت شدن ابرو ها یا ریزش ابرو ها می تواند از جذابیت صورت شما بکاهد و مانع دیده شدن زیبایی چهره شما شوند ریزش ابرو می‌تواند ناشی از دلایل متعددی باشد. در ادامه به برخی از رایج‌ترین دلایل ریزش ابرو ها اشاره می‌کنیم:

اختلالات هورمونی

اختلالات هورمونی می‌توانند تأثیر قابل توجهی در رشد و سلامت مو‌ داشته باشند، که این شامل ابروها نیز می‌شود. دو هورمون اصلی که می‌توانند در این زمینه نقش داشته باشند، هورمون‌های تیروئید و هورمون‌های جنسی مانند استروژن و تستوسترون هستند.

1. تیروئید: اختلالات تیروئید مانند هیپوتیروئیدیسم (کم کاری تیروئید) و هیپرتیروئیدیسم (پرکاری تیروئید) می‌توانند باعث ریزش مو شوند. در کم کاری تیروئید، موها می‌توانند خشک، شکننده و کم‌پشت شوند. مشخصه‌ای معمول این است که ابروها به خصوص در قسمت‌های خارجی آن نازک و ریزش پیدا می‌کنند. در پرکاری تیروئید نیز ریزش مو ممکن است اتفاق بیفتد، گرچه شکل آن می‌تواند متفاوت باشد.
2. استروژن و تستوسترون: تغییرات در سطح هورمون‌های جنسی نیز می‌توانند بر رشد مو تأثیر بگذارند. برای مثال، در دوران بارداری، افزایش استروژن می‌تواند به رشد مو کمک کند، در حالی که پس از زایمان کاهش سریع هورمون‌ها ممکن است منجر به ریزش مو شود. همچنین، مردان یا زنانی که سطوح بالایی از اندروژن‌ها (مانند تستوسترون) دارند، ممکن است دچار ریزش مو شوند، که این نیز می‌تواند بر ابروها تأثیر بگذارد.

اگر ریزش ابرو به دلیل اختلالات هورمونی باشد، برای درمان آن معمولاً ابتدا باید اختلال هورمونی کنترل شود. پزشک با انجام آزمایش‌های خون می‌تواند سطح هورمون‌ها را بررسی کرده و در صورت لزوم، درمان‌های هورمونی تجویز کند تا تعادل هورمونی بدن را بازگرداند و به تبع آن، احتمال دارد که سلامت و تراکم ابروها بهبود یابد.

کمبود تغذیه‌ای

کمبود تغذیه می‌تواند یکی از مهمترین دلایل ریزش ابرو و مو باشد، زیرا مواد مغذی ضروری برای رشد طبیعی و حفظ مو لازم هستند. در ادامه به برخی از مهم‌ترین مواد مغذی که کمبود آن‌ها می‌تواند به ریزش ابرو منجر شود، اشاره می‌کنیم:

1. پروتئین: مو عمدتاً از پروتئین ساخته شده است، و کمبود پروتئین در رژیم غذایی می‌تواند به ریزش مو منجر شود.
2. آهن: این ماده معدنی برای تولید هموگلوبین در خون حیاتی است که اکسیژن را به سلول‌های بدن از جمله فولیکول‌های مو منتقل می‌کند. کمبود آهن باعث کم‌خونی فقر آهن می‌شود که می‌تواند به ریزش مو منجر شود.
3. روی (زینک): روی برای سلامت پوست و مو مهم است و نقشی کلیدی در تکثیر سلول و تولید DNA دارد. کمبود روی می‌تواند به ریزش مو و ابرو منجر شود.
4. امگا-3 و امگا-6: اسیدهای چرب ضروری به حفظ مو‌های سالم کمک می‌کنند و کمبود آن‌ها می‌تواند باعث خشکی پوست و ریزش مو شود.
5. ویتامین‌ها: ویتامین‌هایی مانند ویتامین D، ویتامین A، و ویتامین‌های B مخصوصاً بیوتین (ویتامین B7) و فولات برای رشد مو ضروری هستند.
6. مواد معدنی دیگر: سلنیوم، منیزیم و سیلیکا نیز برای سلامت مو مهم هستند.

اگر ریزش ابرو به دلیل کمبود تغذیه‌ای باشد، بهبود و تقویت رژیم غذایی و بعضاً استفاده از مکمل‌های تغذیه‌ای تحت نظر متخصص تغذیه یا پزشک می‌تواند کمک‌کننده باشد. مصرف کافی از مواد مغذی ضروری به بدن کمک می‌کند تا توانایی خود برای تولید موهای جدید را بهبود ببخشد، و به این ترتیب ممکن است به کند شدن روند ریزش ابرو و بازیابی پرپشتی و سلامت آن‌ها کمک کند. اما مهم است که درمان را براساس تشخیص دقیق انجام داد و در صورت نیاز به مشاوره پزشکی دسترسی داشت.

بیماری‌های اتوایمیون

بیماری‌هایی نظیر آلوپسی آره‌آتا (Alopecia Areata)، که سیستم ایمنی به فولیکول‌های مو حمله می‌کند، می‌توانند باعث ریزش ابرو شوند.

استرس:

استرس شدید فیزیکی یا روحی می‌تواند باعث تلوژن افلوویوم (Telogen Effluvium) شود، که نوعی ریزش موی موقت است و می‌تواند بروی ابروها نیز تأثیر بگذارد.

عوارض جانبی داروها

داروهای مختلف می‌توانند عوارض جانبی متفاوتی داشته باشند که یکی از این عوارض می‌تواند ریزش مو، از جمله ریزش ابرو باشد. علت دقیق این عارضه بسته به نوع دارو و نحوه تأثیر آن بر بدن متفاوت است. برخی داروهایی که ممکن است باعث ریزش ابرو شوند، شامل موارد زیر هستند:

1. شیمی درمانی: داروهای مورد استفاده در شیمی‌درمانی به صورت تهاجمی به سلول‌های در حال تقسیم حمله می‌کنند که می‌تواند شامل سلول‌های فولیکول‌های مو نیز بشود. این عمل می‌تواند به ریزش مو در کل بدن از جمله ابروها منجر شود.
2. داروهای ضد انعقاد خون: داروهایی که برای رقیق کردن خون استفاده می‌شوند، ممکن است به عنوان یکی از عوارض جانبی باعث ریزش مو شوند.
3. داروهای ضد تیروئید: داروهایی که برای کنترل پرکاری غده تیروئید استفاده می‌شوند می‌توانند ریزش مو را به دنبال داشته باشند.
4. داروهای ضد افسردگی: برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان افسردگی و اختلالات خلقی دیگر می‌توانند به ریزش مو کمک کنند.
5. داروهای کنترل فشار خون: مثل بتا بلوکرها و مهارکننده‌های ACE که برای درمان فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی استفاده می‌شوند، می‌توانند ریزش مو را موجب شوند.
6. داروهای ضد بیماری‌های خودایمنی: برخی داروها که به جهت درمان اختلالات خودایمنی تجویز می‌شوند ممکن است باعث ریزش مو شوند.

اگر فردی تحت درمان با داروهایی است که ممکن است باعث ریزش ابرو می‌شوند، مهم است که با پزشک خود در میان بگذارد. پزشک ممکن است بتواند جایگزین‌هایی را پیشنهاد دهد که احتمال ریزش مو کمتری داشته باشند یا توصیه‌هایی برای کاهش تأثیر دارو بر موها ارائه کند. اگر ریزش مو یک مشکل جدی است، تغییرات درمانی می‌تواند ضروری باشد. اما هرگز بدون مشاوره با پزشک، متوقف کردن یا تغییر دادن داروهای تجویز شده را انجام ندهید.

برداشتن بیش از حد ابروها

استفاده زیاد از بند، موچین یا وکس می‌تواند به فولیکول‌های مو آسیب رسانده و ریزش ابرو را به دنبال داشته باشد.

پیری یکی از مهمترین دلایل ریزش ابرو

با گذر زمان و افزایش سن، رشد مو می‌تواند کند شود و موها نازک‌تر و کم‌پشت‌تر شوند که این مسئله شامل ابروها نیز می‌گردد و کمبود تولید هورمون ها یکی از دلایل ریزش ابرو است.

بیماری‌های پوستی

برخی شرایط پوستی مانند اگزما، دِرماتیت سبورئیک یا پسوریازیس می‌توانند باعث التهاب پوست در ناحیه ابرو شده و منجر به ریزش ابرو شوند.